Kategoria: zwiedzanie Oslo

Takie cudo znalazłam między dworcem a operą. Rabatka z podziałem na rośliny dzikie, piękne i jadalne. I z dokładniejszym opisem, jak, co i dlaczego sadzić na rabatce:

Po licznych zdjęciach rzeźb współczesnych i ciekawych miejsc Oslo można się było już dawno zorientować, ze miasto bardzo dba o swój wizerunek. O przestrzeń. Murale – głównie na Tøyen, ale nie tylko – rzeźby w parkach, rabaty, projekty.  Turyści z japońskich wycieczek mają rację, nie chowając aparatów!

„Nawet jeśli nie uda ci się wyjaśnić ani wyrazić czegoś czy znaleźć odpowiedniego słowa / nie to, co mówisz ma znaczenie, ale to, *że* coś mówisz.

Przestrzeń miejska to również reklamy. I tutaj mam ciekawą letnią kampanię do przedstawienia. Chodzi mianowicie o – reklamy prezerwatyw, przygotowane przez sieć 7-eleven:

W tym miejscu – na dworcu centralnym – nie ma już tych reklam. Sprawdziłam. Akurat to zdjęcie pochodzi z artykułu, w którym autor stara się rozgryźć tę kampanię i przedstawić reakcje na nią. Artykuł (po norwesku) można przeczytać tutaj.

Norwegia rzeczywiście prowadzi w rankingach na wykrytą chlamydię. Powodów może być kilka, m.in. może tu jest lepsza diagnostyka? Ale 7-eleven wykorzystał ten fakt i przedstawił chlamydię niemal jak dziedzictwo narodowe – obok pięknych norweskich krajobrazów, strojów ludowych, białych nocy. Ola i Kari Norman stoją na plakacie pod napisem: Witajcie w Norwegii, kraju chlamydii.

Autorzy kampanii reklamowej twierdzą, że jest ona kierowana przede wszystkim do Norwegów, nie do turystów; zwracając się do innych i ostrzegając ich niejako przed tubylcami – najłatwiej przykuć uwagę tych ostatnich. Poza tym humorystyczne odniesienie do romantycznego obrazu Norwegii ma dodatkowo igrać z uczuciem dumy narodowej.

(Ja mam swoje zdanie: nie chciałabym reklam: witaj w Polsce, kraju rzeżączki, a niechęć ta jest tylko trochę mniejsza od niechęci zarażenia się. I podobnie – nie chcę reklam kondomów w wersji 7-eleven. Bo kocham Norwegię)

Inaczej prowadzi swoją kampanię uświadamiającą Helsedirektoratet – departament zdrowia. Te reklamy sugerują, że Norwedzy nie bardzo wiedzą, jak używać prezerwatyw, ale – mnie bawią bardziej niż chlamydia. Może dlatego, że cieczy mnie, że mogę rozszyfrować ocenzurowane słowa? (Zdjęcia moje, ze stacji pod dworcem, ale o kampanii – po norwesku – tutaj).

Słowo o mojej ulubionej kampanii reklamowej – Storytel. Aplikacja, którą miałabym dawno zainstalowaną, gdyby do słuchania w niej audiobooków nie trzeba było mieć stałego dostępu do internetu. W każdym razie – mnie bawi i podoba się jednocześnie:

 

Nie używałam zbyt często komunikacji miejskiej – jedynie, gdy miałam gości. Na codzień poruszałam się po mieście na piechotę lub rowerem. Ale jest pewna rzecz, o której dotąd nie pisałam, bo była dla mnie oczywista – znałam ją z Bergen. Mianowicie: jak się zachowują ludzie w komunikacji miejskiej.

Wsiadanie: na przystankach napisane jest często: først av – bo mieszkańcom Oslo naprawdę trzeba przypominać, żeby najpierw wypuścili wysiadających. Bo, jak zauważyła moja siostra: „to jest dzicz!”. Ludzie nie czekają, aż pasażerowie wysiądą – ale może to też dlatego, że wysiadający się nie kwapią.

Zajmowanie miejsca: Norwedzy unikają kontaktu. To znaczy, że zanim ktoś usiądzie obok Ciebie, obejrzy się, czy w zasięgu wzroku na pewno nie ma całego podwójnego miejsca. I będzie szedł te 7 rzędów dalej, jeśli takie zauważy. A jak już siądzie – to tak, jak ja na zdjęciu powyżej – posadzi obok siebie swoje torby. (A jesli to Ty się dosiadasz do takiego biednego Norwega – to patrzy na Ciebie, jakbyś mu rodzinę wybił. True story.)

W czasie jazdy: Norwedzy bardzo starają się nie spojrzeć na siebie nawzajem. Bardzo. Jeśli złapię czyjś wzrok – ta osoba się totalnie peszy. Jeśli się nie peszy – to zwykle dlatego, że jest imigrantem, jak ja. Wtedy zwykle się uśmiechniemy, zanim wzrok pobłądzi dalej.

Nie zwalnia się miejsc! (może też dlatego przy wsiadaniu jest pośpiech i walka o miejsce). Tu nikt nikomu nie zwalnia miejsc, bo też nie oferuje się pomocy. Zaoferowanie pomocy czy miejsca to pokazanie: widzę, że sobie nie radzisz. Oczywiście, nikogo się raczej w ten sposób specjalnie nie urazi, ale można sprawić przykrość. Jeśli ktoś naprawdę chce usiąść, nie czuje się na siłach stać – poprosi. Uprzedzająca uprzejmość nie jest tu w cenie.

(Dlatego w Bergen, kiedy już jeździłam bybane, to stałam. Bo to nie na moje nerwy było – siedzieć, kiedy starsze osoby stoją…)

Wysiadanie: Norwedzy wysiadają powoli. Zazwyczaj czekają aż pojazd całkiem się zatrzyma – dopiero wtedy wstają.
Wszystkie przystanki tramwajowe i autobusowe są na żądanie. To nie znaczy, że trzeba jakoś specjalnie machać na przystanku – jak kierowca widzi kogoś na przystanku – to się zatrzyma. Ale od środka trzeba naciskać przycisk. Warto o tym pamiętać. Metro i łódki zatrzymują się na każdym przystanku